از نظر اسلام، طبابت افراد غیر متخصص، ممنوع و نظام اسلامی موظّف است از کار آنان جلوگیری کند و در صورت سرپیچی، آنان را مانند روحانی نمایان فاسق، زندانی کند.
- امام علی علیه السلام، در این باره میفرماید:
بر امام، لازم است عالمان تبهکار و پزشکان ناآگاه را به زندان درافکند.
- پزشک غیر متخصص، در صورتی که اقدام به طبابت کرد و موجب زیان بیمار گردید، علاوه بر این که مرتکب گناه شده، براساس قانون «ضِمان» ضامن است، چنانکه از پیامبر اسلام روایت شده: هر کس بدون سابقه و تخصّص لازم به کار طبابت دست زند، ضامن است. همچنین، طبیب متخصّص، اگر در انجام دادن وظیفهی خود، کوتاهی کند و این کوتاهی به فساد بینجامد، ضامن خواهد بود.
- امام علی علیه السلام:
هر کس طبابت پیشه کند، باید از خدا پروا بدارد و خیرخواهی و جدّیت به خرج دهد.
- امام سجّاد علیه السلام:
کسی که بیماریاش تشخیص داده نشود، دارویش او را تباه میسازد.
- پیامبر خدا صلی الله علیه و آله خطاب به شَمَردَل طبیب:
هیچ کس را درمان مکن، مگر آنگاه که بیماری او را بشناسی.