- ترديدى وجود ندارد كه در نظام هستى، هيچ پديدهاى بىحكمت نيست، هر چند اين حكمت، بر ما پوشيده مانده باشد.
امام صادق عليه السلام، درباره حكمت بيمارى فرموده است:
انّ المرض على وجوه شتى: مرض بلوى، ومرض عقوبة، ومرض جعل علة للفناء ...
بيمارى بر چند گونه است: بيمارى آزمون، بيمارى كيفر و بيمارىاى كه علت مرگ قرار داده شده است.
امام صادق عليه السلام، در اين سخن، سه حكمت براى بيمارى ذكر كرده و اين هر سه، بر دانش طب، ناشناخته است.
- از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم روايت شده كه در اين زمينه فرمود:
المرض سوط الله فى الارض يؤدب به عباده.
بيمارى، تازيانهی خدا در زمين است كه با آن، بندگان خويش را ادب مىكند.
- اميرمؤ منان فرموده است:
اذا ابتلى الله عبدا اءسقط عنه من الذنوب بقدر علته.
چون خداوند، بندهاى را مبتلا به بيمارى كند، به اندازهی بيمارىاش از گناهان او فرو مىكاهد.
- از پيامبر خدا نقل شده است كه فرمود:
ان الرجل ليكون له الدرجة عند الله، لا يبلغها بعمله حتى يبتلى ببلاء فى جسمه، فيبلغها بذلك.
مرد، گاه داراى مرتبه اى در پيشگاه خداوند است، كه به عمل خويش بدان نمىرسد تا آن هنگام كه به ابتلايى در جسم خود آزموده شود و بدين واسطه به آن مرتبت برسد.
{با توجه به آثار تربيتى بيمارى در زندگى انسان ، اين كه شخص در همه عمر سالم بماند و هيچ گاه بيمار نشود، از ديدگاه روايات رسيده از معصومان ، پديده اى نكوهيده است.}