سخنرانی مقام معظم رهبری در جمع پزشکان
چرا بايستي امروز به خودكفائي علمي كشوراميد نبنديم؟ من در چند سال قبل در اوايل انقلاب، سال ۱۳۵۹ بود يك سفري با يك هيئتي به هند رفته بودم . آنجا مأمورين وزارت خارجه به ما اطلاع دادند كه يك بيمارستان گياه درماني وجود دارد. من خيلي علاقمند شدم كه آنجا را ببينم و رفتم ديدم از نزديك، بيمارستان بسيار وسيع و مفصلي بود، اسم فارسي هم برايش انتخاب كرده بودند به نام همدرد. با اينكه هند بود. در دهلي نو مركزش بود و در استانهاي مختلفي از هند شعبه داشت كه اين فقط يك بيمارستان نبود، هم بيمارستان بود هم مركز تحقيقات، بلكه يك دانشكده بود كه تدريس در آنجا مي شد، ما در آنجا كارهاي گياهي درماني را ديديم. بنده آنجا به ذهنم آمد كه مي بايستي ( گياه درماني) را در ايران پيگيري كنيم، وقتي از هند به ايران آمدم با مسئولين آن وقت صحبت كردم و از آنها قول گرفتم كه به طور قطعي دنبال اين قضيه باشند، ولي اقدامي نكردند (!)».